Het begon vorige week bij het seminar van Sensei Jesse Enkamp. Iemand die vol enthousiasme en ogenschijnlijk moeiteloos, bijzonder inspirerend les geeft. Hij zette niet alleen de hele groep gemotiveerd aan het trainen, maar bracht ook een fijne verhouding in achtergrond en het fysieke leergedeelte. Hij had oog voor de groep én het individu en was uitgesproken over zijn overtuigingen. Veel bewondering…

Zondag organiseerde Karate Moerdijk een groot toernooi. Jeugdige karateka’s van zes karatescholen waren uitgenodigd deel te nemen. Van te voren probeerden we alles te regelen en vooral ook te ondervangen. We deelden de kinderen zo eerlijk mogelijk in, op niveau, lengte en gewicht. We instrueerden coaches, vrijwilligers en scheidsrechters.…

Er zijn van die dingen waar je iets aan kunt doen. En van die dingen waar je helemaal niets aan kunt doen. 

Niet kunnen lopen
Zo’n negen jaar geleden stapte ik uit het vliegtuig van een vakantie in Aruba. Weer op Nederlandse bodem. Mijn voeten sliepen. De week erna nog steeds. En de week daarna tintelden mijn benen. De huisarts zei dat ik waarschijnlijk…

Uit 'Toen ik eindelijk durfde'.

Op Facebook zag ik laatst ‘before and after’-foto’s van een model dat er na tien jaar nog minstens zo fris en fruitig uitzag als vroeger. Zonder Photoshop. Het leek me een leuk experiment. Foto’s van tien jaar geleden opgraven en vergelijken met nu.

Ik bekijk de foto’s…

Wat voel ik me ineens oud, ondertussen ben ik maar liefst twintig jaar karateka. In die tijd heb ik deze twee vragen het vaakst moeten beantwoorden:
‘doe je aan wedstrijden?’
en ‘wat is de kleur van je band?’
Iemand vroeg me ooit eens, wijzend naar mijn zwarte band: ‘is die echt?’
Ik snap dat wel. De zwarte band heeft ook iets magisch.

De waarde van…

En toen… zat ik nog maar 2 kilo van mijn streefdoel verwijderd. In een jaar tijd wilde ik 30 kilo verliezen. Al 28 kilo’s heb ik van me afgeschud. Nog ruim 5 weken voor die laatste 2 kilo. Ik wil niet zeggen dat het gemakkelijk was. Maar wel veel gemakkelijker dan ik ooit dacht. Het aloude iets oprecht met je hele hart wensen en dan loslaten. Het lot een beetje het werk laten doen, waarbij ik overigens…

Vandaag bedacht ik me dat ik langer onderneem, dan dat ik ergens gewerkt heb. Ondanks dat het op dat moment niet zo voelde ben ik vrij jong gaan ondernemen. Het in loondienst werken bij een megagrote organisatie paste totaal niet bij me. Het had me wel veel gebracht: ik wist wat ik wilde en vooral wat ik niet wilde. 

Hoe moe ik ook ben
Nu, ruim vijf jaar,…

Begin dit jaar gaf ik mezelf een ultimatum: volgend jaar is er 30 kilo af. 

Het ging állemaal op
Dit misschien wat schijnbaar ongebruikelijke getal kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Mijn zwangerschap beloonde me met 22 extra kilo's, voornamelijk op en rondom mijn buik. Maar als ik nog eens goed kijk naar de

Voor het eerst in jaren zetten we in onze nieuwsbrief: ‘relaxt de herfst in’. Normaal gesproken zijn we al volop in de stress met de voorbereidingen voor de kerstshow, een groot spektakel. Nu niet. We doen het even kalm aan. Geen kerstshow dit jaar. Geen eindejaarsrace. Het lijkt alsof we een beetje moe zijn. En dat is niet zo gek. 

Alles is mogelijk
Al jaren sprinten…

"Oké, ik denk dat ik even in een papieren zakje moet ademen." 

Altijd voel ik de impuls om belachelijk grote projecten te bedenken en ook nog eens uit te voeren. Met hartkloppingen, bloed, zweet en tranen. In groep 8 bijvoorbeeld, schreef ik een toneelstuk als afscheid van de basisschool én bewoog de hele klas om mee te doen met het uitvoeren ervan. Als verrassing voor de meesters…