“Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze.” zei Boeddha ooit. Nou, succes. Maar turns out, it can be done. Stoppen met lijden.
Het ook echt doen
Nu zal dat voor de één gemakkelijker zijn dan voor de ander. Ik heb het lang begrepen. Conceptueel in ieder geval. Dat was een begin. Het echt begrijpen is het dan ook doen natuurlijk. Kúnnen doen, bewust.
Ik heb er 3 MS-aanvallen (2008, 2017 en nu) voor nodig gehad, en veel, véél training. Deze periode duurt al lang. De eerste maanden wist ik niet waar ik het zoeken moest. Eerlijk waar niet. Alles deed pijn, ik zat gevangen in mijn lichaam en de dagen duurden eindeloos lang. Het niets kunnen doen en de wereld om me heen door voelen razen, eiste heus ook een mentale tol.
De afgelopen tijd kan ik het. Het lijden stoppen. Sure, de intensiteit van de aanval is iets afgenomen. Ik heb iets meer bewegings-vrijheid. Maar de migraine gaat, ik beloof je, door merg en been. De MS-stroom ook.
Ik voel waar de pijn zit
Het is dan niet dat het ineens minder zwaar is. En toch ook wel. Ik lig dan, en hoor bewust de ruis hoorbaar om me heen. Voel het bonzen in mijn hoofd, het trillen van mijn lichaam. Ik voel waar de pijn zit. Het is er. Dat is hoe het nu is. Ik probeer me er niet te tegen te verzetten en ook met enige nieuwsgierigheid van het ene moment naar het andere te gaan. Wat is dit, ‘pijn’?
Zorgt dit er automatisch voor dat ik helemaal geen pijn meer heb? Nee. Maar soms kom ik erachter dat de pijn minder erg is dan de gedachten die ik erover heb. Het is een vorm van stoppen met lijden. Ondanks dat de pijn er nog is.
Merkbaar verschil
Natuurlijk gaat er nog steeds een dikke pil in bij migraine. Ik ben geen heilige, en zeker geen martelaar. En ik ken alleen wat ik zelf heb ervaren. Maar ben ik iemand die beproevingen doorstaat, en durf ik het te zeggen, zelfs met pijn een leven kan leven? Het blijkt van wel. Er is merkbaar verschil, ook al ben ik niet pijn-vrij.
Stoppen met lijden. Het helpt ook om andere problemen te laten rusten. Het is de kunst van het niets doen, blijven ademen. In het nu zijn. Erop vertrouwen dat het volgende moment zich aandient. Als je dìt kunt, wat kun je dan eigenlijk niet?
