Twee jaar geleden droomde ik van een eigen accommodatie. Ons programma was in volle gang en ik voelde sterk de behoefte aan een eigen plek. Niet afhankelijk van andere partijen, ergens waar het rustig is. Besloten voor ons.
Een plan voor later
Mijn man was ook direct enthousiast. Hij ging aan de slag met het uittekenen van het ideale huis, mèt apart de trainingsruimte en pantry, en tuin. De hele sha’bam. En ik zat wekenlang iedere dag op Funda. We spraken er nog maanden over. Maar echt concreet werd het niet. Het voelde als een plan voor later. Of wanneer we de Staatsloterij zouden winnen. Ik zag al wel heel mooie alternatieven. Maar mijn aandacht verschoof vanzelf vooral naar het programma, de uitbreiding van het team, samenwerkingen met werkgevers.
Iets brak door alles heen
Tot er afgelopen februari iets tot me kwam en door alles heen brak. Dat verlangen naar een eigen accommodatie. Ik voelde heel sterk dat het nu snel moest gaan gebeuren. Mijn man was het roerend met me eens. Niet alleen voor die eigen ruimte, maar ook voor een eigen kantoor dat we nu elders huren. Het geeft rust.
Een plek die uitnodigt
We bezichtigden mooie plekjes met ruimte, in de polder of vlakbij het bos. Een aantal biedingen liepen op niets uit. Maar alsof het zo had moeten zijn, vonden we juist daarna een heel bijzonder huis, met een tuin grenzend aan een grote vijver. Met veel gebruik van hout en licht, is het een plek die uitnodigt en tegelijkertijd nostalgisch aanvoelt. Met een trainingsruimte waar je kunt kijken tot aan de nok, raampartijen rondom met uitzicht over de tuin en water. Van een perfect formaat. Het biedingsproces was in een middag geregeld!
I love it when a plan comes together.
Eind december trekken we erin. En vanaf eind januari 2023 start het programma op onze eigen accommodatie. In Lage Zwaluwe (tussen Dordrecht en Breda in).
