Misschien wel de meest basale vraag met het allermoeilijkste antwoord. Wie ben jij? In een voorstelronde zou je je naam zeggen. Je gooit je leeftijd in de groep en waarschijnlijk je beroep. Verder ben je misschien een vader of een moeder, en in ieder geval een zoon of dochter, maar dat spreekt voor zich. En dat was het dan.
In een sollicitatiebrief of LinkedIn-profiel vind je dat je meer over jezelf moet zeggen dan enkel dat waar je voor opgeleid bent. Je vertelt over je vaardigheden, je positieve eigenschappen en als je lef hebt ook een paar negatieve eigenschappen die je aan het einde van de brief toch handig weet om te vormen tot vermomde kwaliteiten. Het is fijn om je inzet en leergierigheid te vermelden en tot welke grote prestaties je toe in staat bent. Dat je een verbinder bent en misschien een creatieveling. Met sommige eigenschappen lijk je geboren te zijn, andere heb je je eigen gemaakt in de loop der tijd. Veel heb je bereikt door gewoon keihard te werken.
Je hebt een eigen mening en interesses
Je hebt hoe dan ook een eigen mening. Je vindt iets van Zwarte Piet, maar het is voor jou om het even waar je je koffie haalt. Je kunt zomaar overtuigd vegan zijn, of overtuigd vleeseter. Misschien ben je wel bang voor bepaalde politieke ontwikkelingen. Of wellicht kan niets jou schelen zolang je favoriete elftal maar wint. Hoe het ook zij, je hebt jezelf mogelijk in een hokje geplaatst. Links of rechts, introvert of extravert, slordig of netjes. Is dat dan wie je bent? Hoe ouder je wordt, hoe meer je leert. Je kunt van gedachten veranderen over onderwerpen. Met meer zelfvertrouwen kun je alsnog een extravert blijken. En is die opgeruimdheid niet per ongeluk een controlfreak-trekje, het chaotisch hart onderdrukkend?
Wat als je niet meer kunt doen wat je altijd deed?
Wat als je van huis uit een timmerman bent. En je kunt door een ongeluk niet meer met je handen werken. Ben je dan niet meer wie je bent? Je kunt immers niet meer je natuurlijke vaardigheden inzetten. En als je heel veel kilo’s aankomt of afvalt? Al je haar verliest? Of heel hard traint, gezond eet en enorm gespierd raakt. Maak je dan een persoonlijkheidstransformatie door? Of is je lichaam enkel een voertuig in het leven en kun je het voeden en onderhouden zo goed of slecht als je wilt? Wat blijft er dan nog over, wat zit er onder álle lagen? Alle lagen van uiterlijk vertoon, meningen, werkervaring, levenservaring? Daar zit zeker iets, maar wellicht niets om in een hokje te stoppen. Maar iets om vrij te laten zijn, zonder oordeel. Het is alleen zo lastig te zien, door alle lagen heen.
En verdomd eng ook. Dat je die zorgvuldig opgebouwde lagen opzij mag schuiven.
Wie ben jij in essentie?
Uiteindelijk is alles energie en zijn we niets anders dan een natuurlijk verschijnsel. Dat geboren wordt, leeft en op een bepaald moment weer doodgaat, ruimte makend voor nieuw leven. Dat kan een enge gedachte zijn. Gelukkig zijn er grote filosofen geweest, zoals Alan Watts, die deze gedachte juist aangrijpt als hulpmiddel ter relativering. Zonder dood, geen leven. Zonder dood geen urgentie om iets van het leven te maken. Als we allemaal in essentie met elkaar verbonden zijn, waarom zouden we lelijk doen tegen elkaar? En waarom zouden we niet lachen en het leven leven zoals het bedoeld is? Want leef je werkelijk als je je druk maakt om futiliteiten en in een constante roes van deadline-stress verkeert? Kunnen we het niet eens van ons afschudden, genieten van de natuur, van relaties met anderen, van fysieke uitdagingen, van mijmeringen en eens op tijd ons warme bedje instappen?
Wat als je al goed bent?
Wat als het helemaal niet uitmaakt in welk hokje je past? Wat als het niet uitmaakt hóeveel of wat je op een dag doet? Wat als je veerkrachtig genoeg bent dat met welk ongeluk je ook te maken krijgt, dat je weet dat je op jezelf kunt vertrouwen en de draad weer op kunt pakken, in welke vorm dan ook? Wat als je goed bent zoals je bent, nu, vandaag en morgen? Dat je niet je gewoonten, je negatieve gedachten of negatieve gevoelens bènt? Dat je bent wat daar nog helemaal achter zit, dat pure waarmee je geboren bent met al dat potentieel? Dat iedereen luchtig en vrij zou kunnen zijn, met zelfvertrouwen passies kan najagen en een fijn en bevredigend leven kan leven. Is dat niet een geruststellende gedachte?
Dus, aan jou de vraag. Wie ben jij?
Spoiler: Je bent goed. En het zou fijn zijn als je met tegenslagen om kunt gaan.
