In de laatste dag van het programma gebeurt er veel. Door de oefeningen die je dan doet, in de context van alles wat we tot dan toe behandeld hebben, vallen de laatste kwartjes. Lijken de juiste schakelaartjes nog even omgezet. Wat meer dan eens zorgt voor tranen. Door de ontlading die zich dan ontvouwt, de opluchting die er is. Door het werkelijk loslaten van de ballast die je al een hele tijd hebt meegesleept. Niet alleen in theorie, maar met je hele hebben en houwen.
Geen fuck meer geven om onbelangrijke zaken
De één heeft al in de periode van het programma grote veranderingen doorgemaakt, niet alleen van binnen, maar ook van buiten. Hij heeft een veel toffere baan voor elkaar. Zij kan hetzelfde werk anders invullen, met de focus op wat zij belangrijk vindt. Hij geeft eindelijk geen fuck meer om de onbelangrijke zaken, en zit daardoor zoveel relaxter en lekkerder in zijn vel. En zij heeft los kunnen laten zich constant zorgen te maken om wat misschien in de toekomst gebeurt. Het zijn de grote dingen die voor een ieder van hen onbewust overheersend aanwezig waren. Waar iets mee moest.
De ander heeft wat meer tijd nodig. Wel met dat grote besef van wat er precies nodig is, en ook de handvatten om in het dagelijkse leven niet meer te vervallen in oude patronen. Er komt uiteindelijk altijd dat moment dat ook die persoon zelf de knoop weet door te hakken. Dat is de kracht van het programma. Je kunt datgene gaan doen dat echt bij je past. En door de trainingsdagen heb je een plan de campagne om daar op jouw tijd te komen.
Groeien door de worsteling heen
“Ik wou dat al deze inzichten al op de basisschool geleerd werden.” Ik begrijp hem. Helemaal. Het is de tijd waar niet-helpende overtuigingen zich in je wortelen. Enerzijds weet ik dat niet alle inzichten zo diep gevoeld kunnen worden, zonder ook eerst de nare ervaringen te hebben meegemaakt. Anderzijds wens ik dat je pijn voorkomen kan worden. En toch is dat wat ik juist voor een deel met je doe als je ervoor gaat: je kunt namelijk groeien door pijn, èn door inzicht.
Door de inzichten, je eigen voorbeelden en alle essentiële handvatten waarmee je oefent – ontwikkel je je symbolisch van een rups naar een vlinder. Je mag er diep induiken, er zelfs even mee worstelen, maar dan mag je die cocon ook achter je laten. Van grote hoogte naar beneden kijken, en jezelf zien. Waar je dan staat, en waar je het voor doet. Dit leven.
Een beetje lachen zul je ook.
Om dat wat je al die tijd zo dwars zat. Om de ‘verkeerde’ race die je liep in de ratrace die ‘iedereen’ lijkt te lopen. Om de onrechtvaardige gevoelens die je ervaren hebt. Dat heb je werkelijk kunnen loslaten. Wat heus niet voor 100% naar de vergetelheid is geraakt. Maar waar je je nu bewust van bent, als een mantel kunt afdoen. Het was er om van te leren. Het was er nooit om een leven lang mee te zeulen.
Het is nooit ’te laat’
Je kunt op iedere leeftijd jezelf verder ontwikkelen. Ook als je al succesvol bent – maar er toch iets knaagt. Juist dan. Want wat betekent succes voor jou werkelijk? Ben je gelukkig? Voel je (genoeg) voldoening? Of, weet je dat je de dagen veel lichter, veel rustiger door zou kunnen komen? Vrijer zou kunnen leven? Tot zoveel meer in staat.
Het is de weg die ik zelf ook heb bewandeld. Van het moment dat ik dacht dat ik alles helemaal voor elkaar had. Terwijl het toch bleef wringen. En ik me uiteindelijk zó ongelukkig voelde dat ik wist dat het totaal anders moest. Ik besefte me dat ik inderdaad de verkeerde race liep. Die met terugkerende kracht nooit ‘slecht’ is geweest.
Als ik zie en voel wat het programma teweeg brengt bij de mensen, dan voel ik weer die bijzondere verandering met ze mee. De ont-wikkeling. De obstakels doorbroken. Werkelijk kunnen loslaten. De weg vrijgemaakt. Versterken wat van jou is. Bewust kiezen waar je wèl voor wilt gaan. Om dat ook met je hele hart te kunnen doen.
