In een wereld die continu roept dat je ergens anders moet zijn – verder, beter, succesvoller – ligt een stille vraag te wachten: wat als het al goed is? Niet perfect. Niet afgerond. Maar goed zoals het nu is. Zoals jij nu bent.
We zijn het verleerd, die gedachte. Al jong leren we dat stilstand achteruitgang is, dat je altijd aan jezelf moet werken. Er is altijd een volgende versie van jezelf die ‘beter’ is. En dus rennen we. We streven, verbeteren, herstellen, vergelijken. Maar wat als je niet hoeft te rennen? Wat als je mag blijven staan?
Een vrouw die deelnam aan het programma zat bij ons buiten, handen in haar schoot, ogen zacht op het water gericht. Na een oefening zei ze: “Ik weet het niet meer. En voor het eerst vind ik dat niet erg.” Er brak iets open, geen inzicht met hoofdletters, maar een terugvinden van zichzelf. Ze hoefde niets op te lossen. Ze mocht er gewoon zijn.
Dat is waar deze vraag over gaat: wat als het al goed is? Niet als zoete affirmatie, maar als een waarheid die je op een dag durft te overwegen. Misschien niet alles. Maar íets. Jij. Je tempo. Je stilte. Je intuïtie. Vaak is dit precies het moment waarop mensen bij Doyo binnenstappen. Niet met een pasklaar doel, maar met een verlangen naar ruimte. Naar landen in jezelf, in wie je bent, en in wat er al is.
Niet méér controle
Wat ik ook zie gebeuren: iemand komt binnen met een hoofd vol vragen. Hoopt op een helder antwoord. Maar ontdekt onderweg dat het antwoord geen oplossing is, maar een mildere houding tegenover zichzelf. Niet méér controle. Maar minder hoeven. Minder schrap zetten. Minder aanpassen aan verwachtingen die nooit echt de zijne waren.
Dat ontvouwt zich in deze periode. Ik merk dat aan hoe deelnemers na een tweede programmadag al de tuin inlopen. Ze ademen rustiger. En vallen stil onder de bomen. Dat eerste moment dat iemand zichzelf weer hoort. Zonder filter. Zonder plan. “Ik dacht altijd dat ik eerst iets moest veranderen, en dan pas mezelf kon accepteren.”
Maar misschien zit er kracht in het omdraaien. In het durven accepteren: en dan pas bewegen. Vanuit eigenheid. Vanuit genoeg-zijn. Niet elke deelnemer ervaart dat meteen. Sommigen willen eerst nog ‘doen’. Dat is oké. Ook dat hoort bij eigenheid en stoppen met weerstand voelen: je hoeft niet te doen ‘zoals het hoort’.
Goed zoals het nu is, hier waar je bent
Gewoon in je huis. In je ritme. In je vragen. Misschien heb je het al, alles wat je nodig hebt. Misschien hoef je alleen nog maar een beetje ruimte te maken. Bij Doyo begeleiden we precies dat. Geen haast. Geen stappenplan. Wel aandacht en verdieping. Een plek waar jouw waarden weer hoorbaar worden. Waar eenvoud geen gebrek is, maar een geschenk. Soms is het geen transformatie, maar een opluchting die zegt: “Je hoeft niet méér te worden.”
Lees ook: “Toen ik naar buiten keek”
Of ontdek hier wat het programma Zelfontwikkeling voor jou kan betekenen.
