Bij zoveel van wat ik leerde in de tijd dat ik zelf intensief gecoacht werd, dacht ik: “waarom weet niet iedereen dit?” en “waarom wist ik dit niet eerder?” Ik verbaasde me erover. Alsof er een geheime kast bestond, gevuld met essentiele weetjes. Die je blijkbaar alleen – beetje bij beetje – ontdekt als je lang hard op zoek bent geweest naar antwoorden. Dit moest toch anders kunnen?
Alles wat ik in de loop der jaren leerde én meer – de praktische kant die ik zelf ontwikkelde. De vertaling van inzichten naar het werkelijk toepassen in ieders eigen situatie. – heb ik gegoten in ons Programma voor Zelfontwikkeling. Als een slimme route. Een zorgvuldige opbouw op meerdere vlakken. Met fascinerende en complementaire thema’s per trainingsdag. Een flinke kant-en-klare kast. Die dan niet meer geheim voor je is. Vol met inzichten waarvan je niet meer hoeft te denken: “hé, waarom wist ik dit niet eerder?”
Hoe gaat dat dan, zo in de praktijk?
Heel eerlijk gezegd, blijf ik de ’trainingsdagen één’ nog altijd spannend vinden. Hopend dat de ervaring van de vorige groepen geëvenaard gaat worden. En dat blijkt toch steeds weer te lukken. Juist op die dag één merk ik de verrukte reacties van deelnemers. Van het dan al verdiepende niveau, de inspiratie, energie en veelomvattendheid van het traject. En naderhand krijg ik bijzonder mooie ervaringsverhalen binnen. Dit zeg ik niet om op te scheppen. Ik herken en deel het gevoel van de deelnemers enorm.
Het geeft me steeds opnieuw kippenvel. Dit betekende het ook voor mij. Ik sta nu zoveel lichter en relaxter in het leven dan vroeger. Dit was mij alles waard. Dit door te mogen geven is me alles waard. En ik weet nu ook, dat je nooit te oud bent om dit proces aan te gaan. Sterker nog: als je ouder bent, heb je vaak al van alles meegemaakt. Fijne, maar ook de minder fijne ervaringen. Wat je juist kan helpen de nieuwe inzichten in perspectief te plaatsen. Het echt te voelen. En beter te weten wat jou te doen staat.
