Nog even doorbijten. We moeten vaak wel. De laatste halve kilometer van een wandeling. De klus die je afrondt op je werk, ook al ben je best al moe. Je zet je schouders eronder, power through. Je weet dat er een einde aan komt, dat je ’s avonds gewoon kunt douchen en in je bed kunt rollen. Soms moet je langer vooruit kijken. Wat niet altijd gemakkelijk is. Maar op wilskracht en met jouw doel voor ogen heb je het vaker voor elkaar gekregen.
Je bent nu eenmaal een vechter
Misschien ben jij iemand die het nooit anders gedaan heeft. Het is jouw manier. Het feit dat je zo’n doorzettingsvermogen hebt, een ‘vechter’ bent, vind je normaal. Het heeft je waarschijnlijk veel gebracht. Familie of collega’s weten dat ze van jou op aan kunnen. Jij power-t through.
En hoewel het een bewonderenswaardige eigenschap is (die niet iedereen bezit) is het niet zaligmakend. Soms is het nodig om pas op de plaats te maken. Na te gaan of het doel het waard is, haalbaar is, het je niet te veel kost. Als je heel je leven ongemerkt eigenlijk best hard voor jezelf bent geweest (“kom maar op, dit zou ik ook moeten kunnen doen”), probeer dan vaker “ja” tegen jezelf te zeggen, en dus “nee” tegen iets of iemand anders.
Vooral als je merkt dat je (te) veel gestapeld hebt. Je hebt veel gedragen. Pijn, ziekte of verdriet, of simpelweg te veel werk. Voor een lange tijd. En je voelt dat je van binnen ‘op’ bent. Dan kan iemand met alle goede bedoelingen, “kom op, power through” zeggen, “zet gewoon even door”. Maar niemand, alleen jij, weet hoeveel ruimte je nog hebt. Misschien zit je al in de min. Al zou iemand op magische wijze kunnen voelen wat je hebt doorstaan en wat jij meemaakt. Zelfs dan. Wat jij zou moeten volhouden, is alleen jouw zaak. Want niemand anders dan jijzelf, kan je redden van het voorkomen van een overload. Of te herstellen hiervan.
Hoe je jezelf precies wel kunt helpen
Laten we stellen dat je nog ver voor de min bent. Al merk je dat je niet meer als vanzelf oplaadt, zoals vroeger. Je beseft je dat er iets moet veranderen. Maar hoe ziet dat er praktisch uit? Wat is daarvoor nodig? Dat begint met vaststellen hoeveel rust en ruimte je nodig hebt. En deze vervolgens ook te pakken. Te doen waar je wel energie van krijgt, en te minderen wat je energie kost. Dat kan zonder hulp best een uitdaging zijn. Voor ieder power through-persoon. Als je in de kern voelt, dat dat ook bij je past, dat het hoort bij wie je bent. Dan hoef je dat niet in z’n geheel op te geven. Als je er maar voor zorgt dat jij er in de eerste plaats (weer) helemaal bent.
Je kunt jezelf hierin trainen, en er nog goed in worden ook. Zodat je niet al je parels voor de zwijnen gooit. Door zorgvuldig te zijn, geef je eerst jezelf parels en bewaar je wat parels als reserve. Bij voorkeur geef je pas dan aan de mensen die het waarderen. En dan, als je nog wilt, geef je wat aan de zwijnen. Op die manier kun je een doorzetter blijven. Een gezondere doorzetter. Die vooral ook zelf van de parels geniet.
