Over het herschrijven van iets wat al klopte – en het opnieuw tot leven brengen, van binnenuit.
De afgelopen maanden dook ik diep. Niet in een boek (ook), niet in een retreat (al voelde het soms zo), maar in het programma dat ik zelf ooit schreef. En nu herschreef. Elke dag, elke oefening, elke stiltewandeling kreeg aandacht.
Niet om alles anders te doen, maar om het te verfijnen. Te verdiepen. Ik herschreef het programma met alles wat ik zelf heb doorleefd.
Er kwamen momenten van helderheid — “ja, dit klopt zó.”
En momenten waarop ik dacht: “doe ik dit zelf eigenlijk?”
Het is een wonderlijk iets, creëren uit eigen ervaring.
Je bent de schrijver én de lezer. De trainer én soms gewoon weer even deelnemer.
Het proces ging langzaam. Onvoorspelbaar.
Altijd met focus, soms met uitputting.
En dan ineens: een ochtend waarop alles stroomt, en je voelt: “ja, dit is het.”
Na ruim drie maanden was het af.
Het bracht me meer rust in mijn eigen rol.
En ik voelde opnieuw waarom ik dit doe.
Nu voelt het alsof het programma opnieuw mag landen.
Niet alleen in mijn hoofd en hart,
maar in de voeten van de mensen die straks komen.
Mensen die op een kruispunt staan.
Die niet bang zijn voor zelfonderzoek,
maar wél verlangen naar rust, veiligheid en diepgang.
Zonder zweverigheid. Zonder snelle tips.
En ondertussen…
schrijf ik tussen de regels van mijn dag door.
Rustig. Met thee.
Of een beetje chaotisch. Met deadlines. En koffie.
Maar altijd met liefde voor wat ik mag doen.
Soms kom je voor een ‘training’,
maar vertrek je met een anker.
Een gevoel van thuiskomen.
En woorden die je niet meer vergeet.
Het programma start binnenkort weer. Eén plek is er nog.
Wil je alvast meer weten?
Lees er hier alles over.
Je bent welkom voor een kennismaking.
Geen verkooppraatje. Wél een goed gesprek.
P.S.
Het is geen training maar een totaalbeleving.
