fbpx
 

persoonlijke ontwikkeling Tag

[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Jaren geleden wenste ik licht en lucht. Een aantal gebeurtenissen hadden een diepe impact op me gemaakt en ik wist dat ik ongelofelijk veel tijd in mijn eigen hoofd spendeerde. Niet in het hier en nu. Eenzaam in mijn verdriet, was ik een piekeraar. Elke nacht sliep ik slecht en ik had continue trek in zoet. Onlosmakelijk verbonden met het feit dat ik bijzonder hooggevoelig ben. Ik kon goed voor mezelf opkomen. Maar voelde me in essentie niet altijd weerbaar.

[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Soms voel ik me voor de helft af. Enerzijds doe ik waar mijn hart van zingt, ik hou van de vrijheid, creativiteit, connecties en verdieping die het me brengt. Ik voel me gelukkig met mijn man, kind en familie.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Misschien wel de meest basale vraag met het allermoeilijkste antwoord. Wie ben jij? In een voorstelronde zou je je naam zeggen. Je gooit je leeftijd in de groep en waarschijnlijk je beroep. Verder ben je misschien een vader of een moeder, en in ieder geval een zoon of dochter, maar dat spreekt voor zich. En dat was het dan.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Het is jarenlang onze belangrijkste missie geweest: meer zelfvertrouwen voor kinderen. Het is fijn als zij om kunnen gaan met lastige situaties, breder naar de wereld kunnen kijken, zichzelf en de eigen kwaliteiten beter leren kennen. We oefenen veel met het ontwikkelen van intuïtie en het vormen van een eigen mening. Zodat ze in zichzelf geloven en daardoor meer zelfvertrouwen hebben.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Winnen is leren omgaan met teleurstelling. Dat bedacht ik me afgelopen zondag opnieuw. Mijn karateschool organiseerde een groot toernooi. Jeugdige karateka’s van zes karatescholen waren uitgenodigd deel te nemen. Van te voren probeerden we alles te regelen en vooral ook te ondervangen. We deelden de kinderen zo eerlijk mogelijk in, op niveau, lengte en gewicht. Coaches, vrijwilligers en scheidsrechters werden geïnstrueerd. En we bestelden een lading prijzen voor prijswinnaars en oorkondes voor álle deelnemers.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Eind februari gaf ik mezelf een ultimatum: komend jaar ga ik 30 kilo afvallen.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Wendy kwam bij mij in de klas, toen ik in groep 4 van de basisschool zat. Ze was duidelijk anders dan andere meisjes. Verlegen keek ze veel naar de grond. Ze had moeite de klas bij te benen en haar achternaam rijmde op ‘sloom’. Een aantal pestkopjes uit mijn klas riepen op het schoolplein: ‘Wendy Sloo-hoom’. Ik stond vlak naast haar, maar ik vroeg ze niet te stoppen met pesten. Ik lachte en riep ook luidkeels: ‘Wendy Sloo-hoom’.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]“Misschien Chantal, moeten we dat verhaal bewaren voor je vólgende boek.” Verbaasd kijk ik haar aan. Niet dít boek, maar het volgende boek. Ze meent het. Haar stelligheid brengt me in de wolken en tegelijkertijd moet ik oppassen dat mijn hoofd niet gaat tollen. Ik vind het ongelofelijk, überhaupt een boek waarmaken.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Als kind was ik niet goed in sport. Zowel op schoolgym, als op gymgym was ik, by far, de allerslechtste van de groep. Ik kukelde van de evenwichtsbalk, voelde me dolgelukkig als ik de andere kant van de kast haalde en het zweet brak me uit als ik een koprol moest doen. Toch heb ik acht jaar lang op gym gezeten, van mijn vierde tot mijn twaalfde levensjaar. Wat een drama. Wist ik veel dat geen talent juist in mijn voordeel was.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Als kind was ik extravert en hield ik ervan buiten mijn comfortzone te treden. Sterker nog, volgens mij had ik amper een comfortzone. Ik stond op ieder podium dat ik tegenkwam. Vol overgave stortte ik me op playbackwedstrijden met mijn zelfbedachte dansacts. Op verjaardagen gaf ik grootse goochelshows. En regelmatig voerde ik theatrale toneelstukjes op, met een meegesleurd vriendinnetje.
Call Now Button