Vanmorgen werd me gevraagd of ik er over 2 weken zelf bij ben, bij de training. Superfijn hoe mijn aanwezigheid gewaardeerd wordt. Dat maakt me blij.
Maar het is nog te vroeg. Twee andere trainers, Arno en Aryonne, verzorgen de training dan namens Doyo Trainingen. In hun eigen expertises sterker dan mij. Trust me. We zijn als klein team goed op elkaar ingespeeld.
Na doorlopende MS-aanvallen, ontving ik gisteren in het ziekenhuis eindelijk een medicijn dat nieuwe aanvallen stopt. Van het huidige hersenletsel heb ik nog een aantal maanden te herstellen. Met een tijdelijke rolstoel en een plan van het revalidatieteam.
Volgens de artsen is het mijn voorland dat ik straks alles weer vrij kan doen. En zo sta ik er ook in. Ik heb dit eerder overwonnen.
Op gezette tijden ben ik achter de schermen actief. Als mens kan ik niet alleen maar niets doen. De ene dag kan ik al iets meer lopen dan de ander. Maar ik manage mijn energie. In een vroeg stadium had ik besloten om hier open en eerlijk over te zijn. En niet helemaal alleen, onzichtbaar, te strijden.
Voorzichtig sta ik al geboekt om na de zomer een programma te draaien. Dat voelt goed. Veel rust nu. Maar wel een tof vooruitzicht. En een team dat ondertussen doorgaat met nodige, versterkende èn inspirerende trainingen. Bij ons, en op locatie.
