Je wilt je graag goed voelen. Kalm, en elke dag oprecht blij. Blij met waar je staat, blij met het leven. Gelukkig, zelfs.
Het is tijd voor iets nieuws
Misschien voel je je nu al een tijd juist wat onrustig. Eerder had je zelfs je best gedaan ervoor. Een stevige work-out voor het werk. Minder koffie, meer thee. Minder koek, meer broccoli. Je liet zelfs op een redelijke tijd je hoofd op het kussen vallen. Je deed je best, en dat voelde goed. Toch heb je nog geen zin dit opnieuw zo op te pakken.
Gelukkig is dat voor nu ook niet je startpunt. Dat is het oude. Vergeef me voor het niet vinden van een betere Nederlandse zin voor wat ik precies wil zeggen: you have to break some new ground. Iets wat dieper gaat dan gezonde gewoonten. Managing the beast is de eerste stap. Het scala aan angsten, boosheid en drama dat je hebt, dat je onrustig maakt. Soms lijkt het net alsof je zelf dat beest bent. Net na je voornemen vandaag relaxt te zijn. Eén ruziënd stel kinderen, en het beest komt per ongeluk niet te houden naar buiten.
Je brult harder dan je had bedoeld. Juist nu.
Een stap in de goede richting
Dat geeft niet. Je bent je ervan bewust. Het gebeurt, vooral in het begin, extra als je er bewust mee bezig bent. Toch is bewustzijn de enige stap in de goede richting. Het beest hoeft zich helemaal niet zo groot te maken. Managing the beast ìs mogelijk. Het klinkt misschien niet als iets wat er in alle consternatie als eerste in je opkomt. Maar consternatie bestrijd je niet met nog meer consternatie. Probeer vrede te hebben met het beest. Door het simpelweg niet meer gelijk weg te duwen. Je te verzetten. Laat het beest er eerst maar even zijn. Vraag: wat is er dan allemaal? Het komt er misschien eerst nog uit. En dan, net als een echt dier, geeft het je vanzelf meer ruimte.
Probeer het maar. Ook met de gedachten die uit het beest zijn ontstaan. Met het oefenen om deze te laten zijn zonder dat je er iets mee moet, merk je dat die ruimte steeds groter wordt. Waarin jij gewoon kunt zijn.
Je gaat niet mee in het drama
Natuurlijk laat het beest soms van zich horen. Of gromt het nog wat. Meer je leert hem steeds beter niet meer te voeren. Op te voeren. Je weet dat je niet meer in het drama van het beest mee hoeft te gaan. Je kunt hem misschien een aai over de bol geven en alleen maar even naast hem zitten. Geluk is niet iets wat je doet. Het is iets wat je voelt. Door omstandigheden van buiten, maar vooral door omstandigheden van binnen. Als jij rust voelt, steeds beter jezelf toe kunt staan om meer te zijn, dan altijd alleen maar te doen. Dan komt er in die ruimte die ontstaat vanzelf heldere ideeën in je hoofd, en ga je vervolgens heus doen wat je moet doen. Niet als een kwestie van ‘zin’. Maar als logisch gevolg van jouw vermogen om eerst te zijn.
Het zijn jouw eigen ideeën. Je gaat de zaadjes planten die je wilt planten. Geeft ze een beetje water. Zit op een stoeltje, met het beest naast je. Laat het zonnetje zijn werk doen. En dan oogst je als de tijd daar is. Het is maar een metafoor. Al loop je met je partner nog even buiten in de avondzon. Het is hetzelfde principe. Je bouwt aan iets, je relatie, je werk, je persoonlijke doelen, je gezondheid, als vanzelf. Vanuit jezelf. Met rust, en elke dag blij. Gelukkig, zelfs.
