“Ik verlangde naar de wereld achter het raam. Buiten. Weg van dit kantoor.”
Er zijn momenten waarop je voelt: ik ben mezelf kwijt op werk. Het klopt niet meer, niet met je hart of je verlangen naar vrijheid. Voor mij was dat moment op een werkplek waar ik als jonge professional net begonnen was, vol idealen, gevoeligheid en een diep verlangen om iets goeds bij te dragen.
De realiteit was anders. Ik bevond me tussen mensen die het spel moeiteloos leken te spelen: snel, scherp, overtuigend. En toch kwamen ze in hun moeilijkste momenten juist naar mij. Voor passende woorden bij een afscheid. Voor troost. Voor kalmte. Van binnen was ik gevoelig, ja. Maar ik was ook moedig. Ik kwam op voor anderen als het nodig was. En als de grenzen overschreden werden, dan sprak ik me uit. Ook al was ik jong.
Wat ik miste was de ruimte om mezelf te beschermen tegen de ruwheid van de omgeving. Om innerlijk sterk te blijven zonder mezelf te verliezen. Ik ging steeds meer aanpassen. Tot het opraakte. Tot mijn lijf signalen gaf. Tot ik troost zocht in eten. En tot ik soms, met tranen in mijn ogen, naar buiten keek en droomde van vrijheid.
Leren antwoorden in plaats van reageren
Later leerde ik iets belangrijks. Dat je niet per se hoeft te vechten tegen wat niet past. Maar dat je mag leren antwoorden. In plaats van automatisch reageren.
Dat was geen magische wending. Het begon klein. Met pauzes nemen. Met woorden vinden voor wat ik voelde. Met ruimte maken, ook al was die er niet vanzelf. Ik ontdekte dat kracht niet altijd luid is. Soms is het stil. Soms is het het lef om níet mee te gaan, om je eigen ritme te volgen.
En dat veranderde alles. Niet in één dag, maar stap voor stap. Ik begon mezelf te versterken. Van binnenuit. Vanuit mijn eigen waarden. En dat werd uiteindelijk het fundament van Doyo.
Niet wegvluchten, maar steviger staan
Ik geloof dat je pas weer kunt leven op een manier die klopt, als je de moed hebt om te erkennen wat je achter je wilt laten. En dan te gaan. Niet per se ver. Maar wel echt. Naar een plek, of een leven, waar jouw waarden weer kloppen met de omgeving. Waar je niet hoeft te verharden om mee te doen. Waar rust niet verdacht is of schuldgevoelens oproept. Waar je niet hoeft te bewijzen dat je er thuishoort.
En soms betekent dat géén rigoureuze verandering van baan of omgeving, maar juist: steviger staan in wie je bent. Leren hoe je niet automatisch meegaat in wat niet klopt voor jou. Begrijpen wat je nodig hebt om trouw te blijven aan jezelf: ook als de wereld om je heen daar (nog) niet op is ingericht. Je zult merken dat de dynamiek waar je eerder last van had, dan langzaam maar zeker verandert. Omdat jij steviger staat.
Een nieuw begin
Dat is de beweging die we bij Doyo begeleiden. Geen stappenplan of labels. Wel: aandacht en richting. Zodat je niet alleen weet wie je bent, maar het ook durft te leven. Precies daar, midden in je werk, je relaties, je keuzes. Herken jij dat gevoel: dat je goed functioneert, maar ergens jezelf bent kwijtgeraakt? Dat je je afvraagt of het niet anders kan? Dan is dit misschien het begin van iets nieuws.
Dat is wat ik zie gebeuren bij deelnemers van het programma Zelfontwikkeling. Mensen die jarenlang ‘goed’ gefunctioneerd hebben, maar ergens hun eigen stem zijn kwijtgeraakt. Die voelen: het mag anders. En het is tijd.
Wil je dat ook? Dan ben je welkom. Om eerst met me te praten, te zien of dit voor je klopt. In alle rust, met koffie, thee, natuur om ons heen. Daar kun je hier over lezen. Alleen jij en ik. Over wat voor jou klopt.
