Je bent de lijm in je familie en in je vriendengroep. Je lost problemen op, waar dan ook. Je bent een probleemoplosser. Dat gaat je natuurlijk af. Je voelt je verantwoordelijk. Anderen kunnen vrijwel altijd van jou op aan.”
Het is slechts een klein deel van de omschrijving voor wie we ons Programma voor Zelfontwikkeling precies verzorgen. Een belangrijk deel. Het kenmerkt het soort mens dat me dierbaar is. Probleemoplossers hebben we nodig, nu meer dan ooit.
En daarom is het zo nuttig en nodig, als deze mensen dat ook zelf willen, om hen te verstevigen. Dat ze zelf zien en weten tot hoever ze kunnen (en hoeven) gaan. Dat ze beter kunnen opladen. En ruimte hebben. Want deze mensen gaan echt never nooit niet op hun handen zitten. Ook niet als ze wel de ruimte hebben. En dat kan ze nou net wel in beweging houden.
Alsof je in de spiegel kijkt
Er is nog een andere reden waarom we het programma voor deze mensen verzorgen: de andere trainers en ik, wij zijn ieder ook een probleemoplosser. Wij hebben een zelfde soort weg afgelegd. En nu helpen we anderen graag verder. Zeker als iemand uit zichzelf instapt, vanuit eigen beweging zichzelf wilt ontwikkelen. Daar brandt ons vuur voor.
Dat maakt die kleine groep gelijkgestemden zo inspirerend. En een beetje magisch ook, als je het mij vraagt. Deelnemers zijn betrokken bij elkaar, herkennen veel in elkaars verhalen. En soms geeft dat net weer even een andere dimensie aan een inzicht. Valt het kwartje nog wat sneller. Het is bijna niet voor te stellen, maar de ontwikkeling gaat op deze manier zoveel harder dan één op één.
Denk vooral niet aan een soort praatgroep. De stof in de trainingsdagen maakt zoveel los, het raakt zo hard: het is vaak heel lastig om daar niet op te reageren. En daar is gelukkig wel gewoon de tijd en ruimte voor. Het helpt een ieder zoveel verder.
Dat is waar het ons om te doen is.
