Als ik ergens uit eten ga, voel ik het meteen: of iemand er met aandacht is, of niet. Je merkt het aan hoe de gastvrouw oplet, hoe iemand net iets meer ziet, of gewoon doet wat nodig is. Niet omdat het moet. Maar omdat het klopt. Omdat iemand wil. Dan is iemand er echt. Niet half. Niet met het oog op de klok. Maar helemaal.
Dat verschil voel je ook in jezelf. Bijvoorbeeld als je je kind ophaalt van school. Je bent er, maar je hoofd zit nog in je mailbox. En toch kijk je op, zie je dat gezichtje stralen. Dan weet je: ik ben er nu. Of je merkt het pas later, als je besefte dat je niet écht aanwezig was. Dat je net dat ene moment hebt gemist.
Je moet niets. Echt niet. Maar het is zonde om jezelf die momenten te onthouden. Want als je er bent, wees er dan ook echt. Niet als plicht, maar als keuze. We kennen het allemaal. In een wereld vol prikkels, to-do’s en verwachtingen is het een uitdaging om écht aanwezig te zijn. Toch is dat precies wat het leven rijker maakt: volledig aanwezig zijn in het moment, met je aandacht en je gevoel.
Van moeten naar willen
Als puber trainde ik karate. Twee keer per week ging ik. Gewoon, omdat het moest. Mijn hoofd zat er vaak niet bij. Tot op een dag dat veranderde. Ik besloot: wat als ik mijn best doe om goed te worden? Vanaf dat moment werd het leuker. Ging ik er echt voor. Reizen, trainen, het steeds meer (door)voelen.
En natuurlijk: dat maakte alles anders. Want als je ergens echt voor gaat, komt de energie vanzelf. Niet van buiten, maar van binnenuit.
Bewuste aanwezigheid verandert de beleving
Bewuste aanwezigheid is iets anders dan positief denken. Het is niet altijd licht of leuk. Maar het is wél echt. Je voelt beter wat je nodig hebt. Je maakt keuzes die kloppen. Je merkt eerder wat je energie geeft, of juist kost. En soms, heel soms, vang je het leven in een glimp. Zoals Ricky in American Beauty, die ineens geraakt wordt door een plastic zakje in de wind. Alles komt stil te staan. Even.
Dat soort momenten kun je niet forceren. Maar je kunt ze wel vaker zien als je echt aanwezig bent. En dat begint met de bereidheid om te voelen. Om op te merken waar je bent. Wat je doet. En of je erbij bent.
En dan?
Dan verandert er iets. In je lijf, je hoofd, je blik. In je keuzes, je woorden, je dag. Soms klein. Soms groots. Maar altijd waarachtig. En ja, daar gaat het bij Doyo vaak over. Niet omdat wij het zeggen. Maar omdat we het zelf merken. In hoe we trainen. Hoe we leven. Hoe we steeds opnieuw oefenen om aanwezig te zijn. In ons werk, in de dojo, in het dagelijks leven.
En soms… voel je het gewoon. Zoals laatst, toen de ochtendmist boven het gras hing, precies daar waar straks de buiten-dojo verrijst. Alles stil. Zo’n moment dat je er volledig bij bent. Bekijk het fragment op Instagram
Wil je meer over lezen? Dat kan hier, over persoonlijke ontwikkeling op het werk of lees hier over wat het programma Zelfontwikkeling voor jou kan betekenen.
