“Misschien Chantal, moeten we dat verhaal bewaren voor je vólgende boek.” Verbaasd kijk ik haar aan. Niet dít boek, maar het volgende boek. Ze meent het. Haar stelligheid brengt me in de wolken en tegelijkertijd moet ik oppassen dat mijn hoofd niet gaat tollen. Ik vind het ongelofelijk, überhaupt een boek waarmaken. Laten we voorop stellen: ik ben extreem enthousiast. Dit wil ik. Maar soms denk ik dat ik het allemaal hallucineer.
Een boek schrijven lijkt iets ongrijpbaars. Iets waar de halve mensheid van droomt en wat maar een paar mensen waarmaken. Dat ik het waar ga maken is een zekerheid. De uitgever staat al klaar. En mijn coach ook. Ze zit naast me, met mijn manuscript uitgeprint voor zich en het potlood in de aanslag.
Dan snap je mijn verbijstering
Wie mijn coach is? Ik durf het bijna niet te zeggen. Maar ik doe het toch. Dan snap je mijn volledige verbijstering – en tegelijkertijd mijn niet te stoppen drive. Haar naam is Harminke. En Harminke is de redacteur van heel grote namen. In de categorie: Kluun en Renate Dorrestein. Mijn uitgever, Stella, vertelde me dat ze met haar had afgesproken voor een kopje koffie. Ik knikte, wat leuk. “Dus ze heeft je website bezocht.” Ik keek haar met grote ogen aan, “mijn website?” “Ja, natuurlijk, ik ga niet onvoorbereid met haar in gesprek. Ze vindt dat je wat te vertellen hebt en ze wil je ontmoeten.”
Kadoenk.
Alleen daar moest ik al een dag van bijkomen. Als kind las ik de bibliotheek leeg, als volwassene kon ik niet stoppen met schrijven en nu, zou mijn debuut, begeleid worden door iemand als Harminke? Het lijkt er wel op. Voor mijn eerste afspraak met Harminke was ik wat nerveus. Hoe zou ze zijn? Misschien is ze wel superstreng, kritisch en niet te volgen. Ze ging tegenover me zitten… en het zonnetje begon te schijnen.
Toch moet ik oppassen
Met Harminke vliegen de uren voorbij. De klik was er vanaf de allereerste seconde. Ze haalt de beste schrijver in me naar boven! Vol energie, helderheid en moed kan ik weer verder, een flinke slag slaan voor de volgende ronde. Toch moet ik oppassen dat ik niet te lang met Harminke blijf praten. Op een gegeven moment zit mijn hoofd simpelweg vol en barst ik bijna uit elkaar. Ik móet wel schrijven! Samen brengen we mijn verhaal zó tot leven, dat ik het spannend vind. Het is echt. Een boek waarmaken. Somebody pinch me!
