Over veerkracht, versterken en een klein kaartje dat je herinnert aan jezelf
Soms stormt het vanbinnen, terwijl de buitenwereld gewoon doorgaat. Je doet wat nodig is. Je glimlacht. Je schakelt. Maar ergens voel je het knagen: vermoeidheid, twijfel, misschien zelfs verdriet. Een stille behoefte aan ademruimte.
En toch houden we ons vaak groot. Omdat we dat zo geleerd hebben.
Niet piepen. Niet moeilijk doen. Doorgaan.
Maar wat als kracht soms begint op het moment dat je zegt: “Ik hoef me even niet taai te houden.”
Versterken in plaats van herstellen
Je hoeft niet te wachten tot je weer ‘op kracht’ bent. Versterken betekent dat je ook mag blijven staan terwijl het nog wiebelt. Dat je ademt, terwijl het stormt. Niet omdat je alles onder controle hebt, maar omdat je jezelf serieus neemt.
Versterken is kiezen voor stevigheid van binnenuit. In kleine stappen, op jouw manier. Niet als prestatie. Wel als keuze voor trouw aan wie je bent.
Iemand schreef me laatst: “Ik had dit net nodig. Inderdaad, me even níet taai houden!” En dat moment herken ik. Van niet meer willen doen alsof. Omdat ik geloof dat moed soms begint met mildheid.
Een kaartje als anker
Daarom schrijf ik deze weken handgeschreven Doyo-kaartjes. Kaartjes die herinneren aan wie je bent, aan moed, aan mild zijn. Geen standaardtekst, maar woorden speciaal voor jou. Woorden die je even laten voelen: je hoeft het niet alleen te dragen. En je mag het op jouw manier doen.
Soms is één zin genoeg om je weer te herinneren aan je kracht. Een adem. Een anker.
Wil je een Doyo kaartje ontvangen?
Laat via deze pagina een berichtje achter met je adres. Dan stuur ik je er één. Met aandacht en met liefde.
Komende weken deel ik ook af en toe iets over de kaartjes op Instagram.
