De mooiste dingen in het leven lijken vanzelf te gaan. Kleine kinderen groeien groot. Vonken vliegen over, verliefdheden slaan in. In de herfst dwarrelen de blaadjes van de bomen. En in de lente begint de natuur langzaam weer tot bloei te komen. Het gaat door in een flow, in cyclussen, zonder erover na te denken. Vanzelf.
Maar wat doen wij, veel van de grote mensen? Wij gaan juist zitten nadenken. We blijven puzzelen, proberen alles op te lossen met excessief denken. En we lopen vast. Het gaat niet meer vanzelf, en dat voelt niet goed.
Wat kun je dan anders doen?
Als je ergens mee zit
Het maakt niet uit waar je precies mee zit. Maar als je ergens mee zit, komt dat vast omdat je van alles hebt meegemaakt. En omdat je er veel aan gedacht hebt. Ook je gedachten (en emoties bij die gedachten) zijn in je gaan nestelen. Oordelen over anderen, oordelen van anderen, afwijzingen, boosheid, verdriet. Zorgen over de toekomst. Iets willen veranderen, maar niet precies weten wat.
Je gedachten hebben je parten gespeeld.
Nadenken is goed. In bepaalde mate. Als je niet meer zou nadenken wordt het één grote puinzooi. Toch beschik je over meer dan alleen die grote, grijze massa van je. Over je gevoel bijvoorbeeld. Je intuïtie, je instinct. Het kunnen vergroten van je bewustzijn. In de actiestand komen, in plaats van hangen in dat verlammende overpeinzen. Of juist de stilte opzoeken, ook in je hoofd. Om op te laden. Dit alles kun je aanspreken en versterken. Zodat je er weer meer op durft te vertrouwen en vooral ook gaat inzetten.
Wat die ballast precies is
Het is niet gemakkelijk om dat van het één op het andere moment te doen. Maar met consequent oefenen kun je dat in een overzichtelijke periode voor elkaar krijgen. Je kunt dan zelfs opmerken: al die (denk)tijd dat je die zware ballast op je schouders aan het meedragen was, was je in verzet. Omdat je in gedachten opkeek tegen dat ene besluit, of bang was voor wat er zou gebeuren.
Of omdat je het niet eens bent met wat Jantje, Pietje en Marietje aan het doen zijn, of denken. Omdat je vindt dat iets enorm onrechtvaardig is. Dingen waar je controle over hebt, en dingen waar je dus geen controle over hebt. Maar waartegen je (misschien wel onbewust) in verzet was. Je mag dingen vinden, natuurlijk. Maar lekker is dat niet altijd. Als dat maar blijft malen.
Want uiteindelijk, at the end of the day, is het ook gewoon heel fijn om rust te hebben. Of je te kunnen focussen op wat wel goed gaat. En oké te zijn met wat zich dan ook afspeelt. Als dat nodig is kun je er morgen weer mee dealen. Maar voor even kun je het laten. Omdat je nu eenmaal niet 24/7 aan kunt staan. De mooiste dingen in het leven lijken vanzelf te gaan. Als je dat excessieve denken eens kunt (ver)laten. Het is een kunst. En wij kunnen die jou leren.
