De kracht van specificeren heb ik door een geluk bij een ongeluk ontdekt. Lang deed ik veel tegelijk. Twee ondernemingen, veel projecten, een boek schrijven. Veel wel aan elkaar gerelateerd, maar toch. Omdat het kon. Omdat ik dacht dat dat zou helpen groeien. Totdat dat fysiek niet meer kon, na die diagnose van MS. En nu ben ik alweer jarenlang bezig met precies dat ene. Dat wat ik moest doen. Omdat ik aan bijna niets anders kan denken. Omdat het me fascineert. Omdat het uit mij komt.
Het voelde alsof ik opnieuw mijn zwarte band had gehaald, maar dan in zelfontwikkeling. En ik wist, dat het toen pas begon. Grote gevechten zijn doorstaan, ik heb doorgezet met trainen, de fundering is gelegd. De afgelopen jaren heb ik met zoveel voldoening zulke fijne mensen mogen begeleiden. Hun bijzonder mooie feedback en ervaringsverhalen overweldigden me steeds weer. Ik weet wat het effect is. Het stemt me nederig dat anderen dit met mij net zo ervaren. Dat heeft niet alleen met mij of met een andere trainer te maken, ook met de inzet van degene die deelneemt.
Mijn hart zit erin
Dit is met terugwerkende kracht alles wat ik wilde met Doyo. Mijn hart zit erin. Maar verdiepen en blijven ontwikkelen wel. Dat is het met die zwarte band. Nu wordt het alleen maar leuker. Ook als het spannend wordt, of als dat tegenslagen inhoudt. De kracht van specificeren. Ik moest denken aan de uitspraak van Haemin Sunim, Boeddhistische monnik en auteur:
“Als je leert om één sport goed te beoefenen, wordt het gemakkelijker om een andere sport te beoefenen. Als je één vreemde taal vloeiend leert spreken, kun je gemakkelijker een andere taal leren. Als je uitvindt hoe je één zaak moet runnen, is het gemakkelijker om nog een tweede of derde te leiden. Wees niet jaloers op mensen die goed zijn in veel dingen. Zorg dat je eerst goed bent in één ding, en al snel zul je goed zijn in twee of drie dingen.”
