fbpx
 

Doelen

[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Soms voel ik me voor de helft af. Enerzijds doe ik waar mijn hart van zingt, ik hou van de vrijheid, creativiteit, connecties en verdieping die het me brengt. Ik voel me gelukkig met mijn man, kind en familie.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Er is niemand zoals jij en dus niemand die precies weet wat jij hebt meegemaakt of hebt moeten doorstaan om te zijn waar je nu bent. Jezelf autoriteit en daarmee verantwoordelijk maken, verandert alles. Problemen laten ons groeien Veel mensen ervaren stress omdat ze denken geen struggles of problemen te mogen hebben. Maar problemen laten ons groeien. Van problemen kunnen we leren. Je kunt het leven zien als iets waar je gebruik van kunt maken, in plaats van iets dat je aangedaan wordt. Juist niet door ‘heel positief je problemen te ontkennen’. Het zou mooi zijn als je de oorzaken van je problemen aanpakt èn tegelijkertijd te kunnen focussen op waar je heen wilt.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Afgelopen zondag rende ik door de regen naar huis. Het was een klein stukje vanaf het treinstation. Ik lachte hardop. Het was voor het eerst in twee jaar dat ik rende zonder de MS in mijn benen te voelen. Geen verlamming, geen verzwaring, geen tintelingen. Maar ik heb het wel, het was rennen met MS.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Al enige jaren beschouw ik mezelf als iemand die niet van ‘crap’ houdt. Ik doe niet mee aan spaaracties, heb afgezien van wat boeken geen echte verzamelingen en ik mijd tierelantijntjes en frummels als de pest. Weg met die troep. Toch blijkt, dat in diezelfde jaren bij mij thuis, magischerwijs zooi aan het nestelen is geweest. Kaboutertjes hebben het niet gedaan, ik verdenk vaak mijn man, maar ik moet op z’n minst medeplichtigheid bekennen.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Met vlagen voelde ik me gefrustreerd en beperkt door de MS. Ik was zo sportief, zoveel aan het werk, had zo’n bewegelijk leven. En nu, wéér. Er is namelijk iets dat je wel kunt doen, ook al lijkt geen enkel medicijn te werken. Ik leef nu anders en werk efficiënter dan voordat ik MS kreeg. Van zwakte naar kracht. 
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Nieuwe kansen. Vanmiddag haalde ik oliebollen bij de bakker. Ze probeerde me nog te verleiden tot het inslaan van appelbollen. Ik twijfelde, maar dat zou iets te veel buffelen opleveren, om vlak voor het nieuwe jaar alles in mijn buik te krijgen. Soms volstaan vijf oliebollen en twee appelflappen de man ook gewoon. En goed, een paar reserve voor de kleine.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Eind februari gaf ik mezelf een ultimatum: komend jaar ga ik 30 kilo afvallen.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]Wendy kwam bij mij in de klas, toen ik in groep 4 van de basisschool zat. Ze was duidelijk anders dan andere meisjes. Verlegen keek ze veel naar de grond. Ze had moeite de klas bij te benen en haar achternaam rijmde op ‘sloom’. Een aantal pestkopjes uit mijn klas riepen op het schoolplein: ‘Wendy Sloo-hoom’. Ik stond vlak naast haar, maar ik vroeg ze niet te stoppen met pesten. Ik lachte en riep ook luidkeels: ‘Wendy Sloo-hoom’.
[vc_row css_animation="" row_type="row" use_row_as_full_screen_section="no" type="full_width" angled_section="no" text_align="left" background_image_as_pattern="without_pattern"][vc_column][vc_column_text]“Misschien Chantal, moeten we dat verhaal bewaren voor je vólgende boek.” Verbaasd kijk ik haar aan. Niet dít boek, maar het volgende boek. Ze meent het. Haar stelligheid brengt me in de wolken en tegelijkertijd moet ik oppassen dat mijn hoofd niet gaat tollen. Ik vind het ongelofelijk, überhaupt een boek waarmaken.
Call Now Button