Als hypersensitief mens heb ik het grootste deel van mijn leven me laten overweldigen door prikkels van buitenaf. Alles wat gebeurt, beleef ik redelijk intens. De sfeer die ergens heerst, blikken, de verwijten die tussen de regels door gezegd worden, de bedoelingen vooral. Helaas, niets ontgaat me. En met mijn idealistische inslag moest ik daar vaak wat mee.
Wat meer dan eens tot heftige confrontaties, ontslag en ontwrichting heeft geleid.
Ik sla ervan op tilt
De plotselinge komst van MS versterkte de hypersensitiviteit alleen maar. Ieder gesmak aan tafel, elk geurtje dat langskomt, de vragen die me gesteld worden als ik met iets anders bezig ben, maar ook de warmte van de zomer: ik sla ervan op tilt. Tegelijkertijd heeft het me veel gebracht. Ik kon er namelijk niet meer omheen: ik moest ermee aan de slag.
In de tijd waarin ik door de MS bijna letterlijk stil moest staan, heb ik mezelf onder de loep gelegd. Ik leerde mezelf veel beter kennen. En gedurende dat (doorlopende) proces ben ik mijn mening en gevoel meer gaan waarderen. Niet meer dat wat ‘algemeen geaccepteerd’ of ‘mooi’ is. Maar dat wat ‘eigen’ is. Mijn lichaam en gewicht bijvoorbeeld, toch wel één van de grootste schaamte-thema’s onder vrouwen. Ik zie nu niet meer alleen die door de warmte opgeblazen buik, die heus ook wel door taartjes eten niet helemaal plat is. Ik zie mijn hele lichaam. En ik ben er blij mee. Ook met mijn buik. Die ik inmiddels zelfs vrouwelijk en mooi vind.
Mezelf in al mijn kwetsbaarheid laten zien
Eerder kon ik heel goed mijn hypersensitiviteit verbergen. Maar ik ben gaan inzien dat juist die eigenschap me een betere trainer maakt. Niet alleen door mijn eigen reis daarin (die heftige impact van anderen ervaren en weten te verminderen), maar ook heel goed te horen wat mensen in ons programma zeggen, en ze te (helpen) zien voor wie ze echt zijn.
Door niet meer te verbergen, ben ik me ervan bewust dat ik mezelf in al mijn kwetsbaarheid laat zien. En dat voelt meer dan oké. Ik ben niet langer bang ‘vreemd’ te zijn. Dat ik als hypersensitief mens anders ben is een gegeven, maar ook een kracht. Ik durf er meer op te leunen nu. En het te benoemen als een situatie zich voordoet, juist ook op een trainingsdag. Dat voelt enorm bevrijdend.
Ben jij een hypersensitief mens?
Wat kun je zelf doen als je een hypersensitief mens bent? Wees er vooral bewust van. Zie je hypersensitiviteit als indicatie. Leer te vertrouwen op je intuïtie. Geniet maar intenser van al die mooie dingen. En laat je niet alleen meer overweldigen door de (buiten)wereld. Observeer, leer jezelf te aarden en zet het strategischer in als je kracht.
Voel je stap voor stap meer (tot) jezelf.
